Miljoenen Amerikanen ontdekken dat nieuwe afslankmedicijnen, zoals Ozempic en Wegovy, ondanks recente prijsverlagingen buiten bereik zijn. De verzekeringsdekking wordt snel kleiner: ongeveer 6 miljoen mensen hebben sinds 2025 geen toegang meer, en minder dan 20% van de werkgeversplannen dekt nu deze medicijnen voor gewichtsverlies. De FDA heeft ook hard opgetreden tegen bereidingsapotheken, waardoor een goedkoper alternatief is geëlimineerd, waardoor veel wanhopige patiënten weinig opties hebben.
Dit is niet alleen een kwestie van gemak. De stijgende kosten en beperkte toegang tot GLP-1-medicijnen benadrukken een steeds groter wordende kloof in de gezondheidszorg, waar effectieve behandelingen steeds vaker alleen beschikbaar zijn voor degenen die ze kunnen betalen. De kwestie roept kritische vragen op over de toekomst van de obesitaszorg en of het een voorrecht zal blijven in plaats van een standaardbehandeling.
Navigeren door het systeem wanneer de dekking mislukt
De eerste stap voor degenen die geen dekking krijgen, is aanhoudend beroep. Verzekeringsmaatschappijen hebben vaak meerdere pogingen en soms tegenstrijdige verzoeken nodig voordat ze een behandeling goedkeuren. Bridget Roberts, een inwoner van Pennsylvania, kreeg pas dekking voor Zepbound nadat ze herhaaldelijk had gebeld en om een nieuwe voorafgaande toestemming had gevraagd, ook al had ze er al een. Haar verhaal laat zien dat het navigeren door verzekeringen vasthoudendheid vereist, omdat bedrijven vaak met ondoorzichtige regels werken.
Het wisselen van diagnose is een andere strategie. Veel GLP-1-medicijnen zijn door de FDA goedgekeurd voor aandoeningen die verder gaan dan gewichtsverlies, waaronder diabetes, hartziekten en slaapapneu. Supriya Rao, een gastro-enteroloog, suggereert dat het verkrijgen van een recept voor een van deze aandoeningen de beperkingen op het gebied van gewichtsverlies kan omzeilen. Verzekeraars kunnen echter nog steeds dekking weigeren, zelfs als aan de FDA-richtlijnen wordt voldaan.
Risicovolle alternatieven: compounding en meer
Voor degenen die zich geen merkgeneesmiddelen kunnen veroorloven, boden bereidingsapotheken een goedkoper alternatief. De FDA heeft echter kopieën van GLP-1-medicijnen voor gewichtsverlies verboden, waardoor veel patiënten naar niet-gereguleerde bronnen worden gedreven. De markt is nu vol van nagemaakte medicijnen en niet-geverifieerde formuleringen, waaronder pillen en gemengde verbindingen. Deskundigen raden deze alternatieven ten zeerste af, omdat ze geen strenge tests hebben ondergaan en veiligheidsrisico’s met zich mee kunnen brengen.
Megan Wyatt, een inwoner van North Carolina, wendde zich tot samengestelde semaglutide nadat haar verzekering de dekking had stopgezet. Uiteindelijk vond ze een kostwinner die ze zich kon veroorloven, maar alleen door een extra baan aan te nemen. Door de vertragingen verloor ze vooruitgang, wat de instabiliteit van deze aanpak illustreert.
Andere opties: chirurgie, oudere medicijnen en veranderingen in levensstijl
Als GLP-1-medicijnen niet toegankelijk zijn, blijft een operatie voor gewichtsverlies de meest effectieve langetermijnoplossing. Bariatrische chirurgie wordt door veel verzekeraars vergoed en kan zelfs kosteneffectiever zijn dan onbeperkt medicatiegebruik. Het is echter invasief en vereist een aanzienlijke hersteltijd.
Oudere medicijnen voor gewichtsverlies op recept, zoals liraglutide (Saxenda), orlistat (Xenical, Alli) en fentermine, zijn beschikbaar, maar minder effectief dan semaglutide of tirzepatide. Dieet en lichaamsbeweging blijven een fundamenteel onderdeel van gewichtsbeheersing, hoewel ze op zichzelf vaak onvoldoende zijn. Deskundigen benadrukken dat obesitas een chronische ziekte is die medische aandacht vereist, en geen gebrek aan wilskracht.
Uiteindelijk onderstreept de GLP-1-toegangscrisis de noodzaak van systemische veranderingen in de prijzen van gezondheidszorg en de verzekeringsdekking. Zonder bredere hervormingen zullen effectieve obesitasbehandelingen voor miljoenen mensen buiten bereik blijven, waardoor de verschillen op gezondheidsgebied nog groter worden en patiënten weinig haalbare opties overhouden.
