De regering is weer online na een sluiting van vijf weken, maar de strijd om de Affordable Care Act (ACA)-subsidies voor ziektekostenverzekeringen gaat door. Acht Democraten in de Senaat stemden uiteindelijk voor de heropening van de federale regering, zonder een akkoord te bereiken over de verlenging van deze cruciale subsidies na 31 december. Deze concessie zorgde voor feest onder de bondgenoten van president Trump, die het zien als een overwinning voor de harde tactiek van het Witte Huis.
Hoewel de Democraten deze directe strijd verloren, kunnen ze echter nog steeds de bredere oorlog over ACA-subsidies winnen. Ondanks de politieke winst op de korte termijn staan de Republikeinen nu voor een groot dilemma met mogelijk schadelijke gevolgen. Ze moeten óf ermee instemmen deze volkssubsidies uit te breiden, óf de schuld op zich nemen als miljoenen de toegang tot betaalbare gezondheidszorg verliezen.
Het dilemma voor de Republikeinen:
De weigering van de Republikeinen om onmiddellijk verbeterde ACA-belastingkredieten te verlenen – bedoeld om premies betaalbaarder te maken – heeft tot een intense politieke impasse geleid. Het probleem is dat het eenvoudigweg laten aflopen ervan een catastrofaal rimpeleffect teweeg zou brengen.
- Miljoenen lopen risico: Ongeveer 22 miljoen Amerikanen zijn momenteel afhankelijk van deze subsidies, waarbij sommigen al vanaf 1 januari te maken krijgen met dubbele premies. Dit zou ertoe kunnen leiden dat naar schatting 4 miljoen mensen hun ACA-dekking helemaal stopzetten vanwege onbetaalbaarheid.
- Instorting van de markt: Het grootste deel van deze verliezen zal waarschijnlijk onder jongere, gezondere individuen vallen. Naarmate deze demografie het systeem verlaat, worden de overgebleven ingeschrevenen ouder en hebben ze hogere reeds bestaande gezondheidsproblemen. Verzekeraars bereiden zich nu al voor op een stijging van de zorgkosten, wat zal leiden tot verdere premiestijgingen – waardoor uiteindelijk nog meer klanten zullen worden weggejaagd en de hele markt in gevaar zal worden gebracht voordat mogelijke hervormingen effect kunnen hebben.
De publieke opinie is in deze kwestie overweldigend tegen het beëindigen van deze subsidies. Uit een KFF-enquête van begin oktober bleek dat 78% van de Amerikanen voorstander is van uitbreiding ervan, waaronder 59% van de Republikeinen. Dit vormt een aanzienlijk politiek risico voor de Republikeinse Partij. Het lijkt onwaarschijnlijk dat het beschuldigen van de Democraten weerklank zal vinden als de publieke steun voor het intact houden van het huidige systeem zo sterk is.
Wat gebeurt er daarna?
Het onmiddellijke scenario ziet:
* De Senaat keurt een noodwetsvoorstel goed om de regering tot en met januari 2024 te heropenen, keurt drie afzonderlijke kredietwetten voor 2026 goed en biedt enige bescherming aan federale werknemers die mogelijk worden ontslagen op bevel van Trump.
* Het door de Republikeinse Partij gecontroleerde Huis van Afgevaardigden zal deze uitgavenwet waarschijnlijk aannemen, ondanks democratische tegenstand, en van president Trump wordt verwacht dat hij deze zal ondertekenen.
Cruciaal is dat dit wetsvoorstel geen bepalingen bevat voor het verlengen van ACA-subsidies. De meerderheidsleider van de Senaat, John Thune (R-SD), heeft er echter mee ingestemd om in december een volledige stemming over deze kwestie te houden.
Hoewel sommige Democraten twijfelen aan de waarschijnlijkheid dat Thune zijn belofte zal nakomen, zal hij zich waarschijnlijk daaraan houden. Er zijn schattingen die erop wijzen dat ten minste tien Republikeinse senatoren graag de subsidie-impasse willen doorbreken.
Sommige Republikeinen blijven mogelijk tegen, vooral als ook president Trump zijn afkeuring uitspreekt. Toch zouden voldoende senatoren zich bij de Democraten kunnen aansluiten om een verlenging goed te keuren, mogelijk tot en met december 2026. Gematigde Democraten die bij het compromis betrokken waren, zouden zonder deze zekerheid hun eis voor onmiddellijke actie op het gebied van subsidies waarschijnlijk niet hebben laten varen.
Het dilemma van de voorzitter van het Huis van Afgevaardigden:
Een akkoord van de Senaat om deze verbeterde belastingkredieten tijdelijk te verlengen zou in feite een politiek explosieve kwestie in de schoot van de voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, Mike Johnson (R-LA), doen belanden. Hij staat voor een onmogelijke keuze:
* Kill the Bill: Weigeren om het Senaatswetsvoorstel in stemming te brengen of zijn invloed te gebruiken om het te verwerpen zou de schuld voor het beëindigen van de volkssubsidies regelrecht op de Republikeinen, die het Huis controleren, schuiven.
* Stel een vervangingsplan op: Een derde optie is het proberen een nieuw zorgplan op te stellen ter vervanging van ACA-subsidies. Dit is al meer dan tien jaar een Republikeins doel, met weinig succes. Trump zelf stelde voor om subsidies volledig af te schaffen en contant geld rechtstreeks aan individuen te geven, waardoor zij zelf verantwoordelijk zouden blijven voor het beheer van de ziekteverzekering – een onpraktische aanpak.
* Afval en compromis: Het meest waarschijnlijke scenario houdt in dat een handvol Republikeinen uit swing states zich bij de Democraten aansluiten bij het stemmen voor verlenging van de subsidies. Hiervoor zouden slechts twee Republikeinse afvalligen nodig zijn, met alle Democraten aan boord. Mocht dit gebeuren, dan belandt het wetsvoorstel op het bureau van president Trump.
Als hij het in de wet ondertekent, geeft hij toe dat hij een nederlaag heeft geleden na een sluiting van vijf weken die miljoenen mensen heeft getroffen door bezuinigingen op de voedselhulp en reisonderbrekingen. Een veto legt echter de volledige verantwoordelijkheid voor de stijgende verzekeringspremies – die 22 miljoen mensen treffen – volledig op zijn schouders.
Gezien deze factoren is de meest waarschijnlijke uitkomst dat de verbeterde ACA-subsidies nog minstens een jaar zullen voortduren.
